Внимание! Книга может содержать контент только для совершеннолетних. Для несовершеннолетних просмотр данного контента СТРОГО ЗАПРЕЩЕН! Если в книге присутствует наличие пропаганды ЛГБТ и другого, запрещенного контента - просьба написать на почту pbn.book@gmail.com для удаления материала
Книга "Император Юстиниан Великий и наследие Халкидонского Собора - Михаил Вячеславович Грацианский", стр. 164
978
Facundus Hermianensis. Pro defensione… II.II.2. В этом месте Факунд ссылается на письмо императора к патриарху Константинопольскому Епифанию, включенное в Кодекс Юстиниана (Codex Iustinianus. I.1.7), которое мы обсуждали выше.
979
Facundus Hermianensis. Pro defensione… II.II.3–4.
980
Ibid. II.II.8–16, 21. Впрочем, в другом своем сочинении Факунд признает, что учение Феодора сходно с учением Нестория (Liber contra Mocianum, 54): Ita quamvis damnemus Nestorianos ab Ecclesia separatos, non tamen damnamus Mopsuestenum Theodorum, qui nullius anathematis interpositione se ab ecclesia divisit, vel si aliquid scripsit, quod forte nunc videtur occasionem Nestorianorum errori didisse. См. тж. далее: Ibid. 57.
981
Facundus Hermianensis. Pro defensione… II.I.6: Vel quid opus est, Theodori Mopsuesteni episcopi, olim in Ecclesiae pace defuncti, calumniose dicta discutere…? А также далее: Grave enim est insultare defunctis, vel si laici fuerint, nedum illis qui in episcopatu hanc vitam posuerunt. Facundus Hermianensis. Liber contra Mocianum, 29–30: quia ex persona Theodori epistulam Ibae, in qua eius doctrina laudata est, Nestorianam probare conati sunt, et ex epistula Ibae synodum a qua suscepta est improbare. Nam quae alia causa fuisse dicenda est, ut post centum et viginti suae defunctionis annos damnaretur cum dogmatibus suis episcopus in Ecclesiae pace defunctus, vel epistula cuius auctor incertus dicitur? См. тж. далее: Ibid. 60. P. 414, 505–518; Schwartz E. Iustinians Schreiben gegen die Drei Kapitel. P. 67.14–20.
982
Facundus Hermianensis. Pro defensione… II.V.2; V.III.5, 16.
983
См., напр.: Ibid. II.III.29; II.V.4–7; II.VI.3, 11–12; V.IV.20–29; V.V.16 (Hac igitur beati Leonis auctoritate nostra ratio confirmatur, quod disputare nos cum Eutychianis de sententia super epistula Ibae prolata nullus ordo permittat).
984
Ibid. II.V.4: Beatus autem Leo… et haereticorum non fictus aut trepidus impugnator, sic ibi esse dicit omnia definita, ut nihil eorum perfectioni adjici posse confirmet; II.V.9: Ubi sunt illa magnifica vestri Leonis verba, quibus nimis arrogans decretis synodis Chalcedonensis aiebat, Perfectio incrementum, et adiectionem plenitudo non recipit?; V.V.14–15.
985
Ibid. II.VI.1–2.
986
Ibid. II.V.11–VI.7. См. тж.: Bruns P. Zwischen Rom und Byzanz. S. 166–167.
987
Ibid. I.I.18; I.II.15. Далее Факунд вновь ссылается на императорское законодательство для того, чтобы подчеркнуть ненужность этих новшеств и их противоречие законам самого Юстиниана: Ibid. II.I.4. На мнимую беспочвенность осуждения письма Ивы Факунд указывает следующим образом (II.III.20): Et propterea, si morbus non sit, contra quem (hoc antidotum) detur, non sine suspicione auferendae salutis ingeritur.
988
Ibid. I.II.8: His igitur ita fraudulenter agentibus, ac nescio quam promittentibus unitatem, quae, si etiam sequeretur, confusio potius dicenda erat, illud exsecrandum horrendum-que concessum est, ut epistula quam sancti illi venerabiles Patres orthodoxam probaverunt, non sola saltem, sed cum, suis approbatoribus esset ananthematizata.
989
Ibid. II.III.14. Далее (II.V.4): Nam cum… synodi auctoritatem… Eutychiani infringere conarentur, et quae ibi sunt judicata discuti quaererent, ut sub praetextu diligentioris tractatus, aut emendari in eis videretur aliquid aut suppleri.
990
Ibid. II.III.35: Unde satis apparet quanta sit gravitas et quanta integritas eorum qui Chalcedonensis decreta concilii retractare praesumunt.
991
Ibid. II.III.34.
992
Ibid. IV.III.8: In ipsa vero consultationis epistula… non tacetur quod haec immissione Acephalorum, quos, ut diximus, Semieutychianos significantius appellare possumus, contra Chalcedonense concilium et decreta papae Leonis, mota fuerint per eos qui sub nomine catholico ipsorum parti studium praebent.
993
Ibid. I.II.8. На основании этого места выясняется, что Факунд в своей полемике был движим совершенно иными мотивами, чем Юстиниан. Объединению всей Церкви на основе компромисса он противопоставлял клочок бумаги, который якобы утвердил папа Лев.
994
Facundus Hermianensis. Pro defensione… II.VI.11: Utrum istorum (rationem sequi debeamus), qui putaverunt quoniam si retractarent, imo reprehenderent, Patrum sententiam, Acephali communicarent Ecclesiae, quod non est penitus subsecutum, quod etiam si sequeretur, non erat approbandum; an sapientissimi Leonis, qui sicut in aliis scriptis eius ostenditur, nullum per hoc collidendis Ecclesiis modum poni, sed data licentia rebellandi, dilatari magis quam sopiri certamina praedixit?
995
Ibid. III.II–VI.
996
Iustiniani forma ante synodum lecta // ACO. T. IV. Vol. I. P. 11.11–12.16; Regesta pontificum romanorum / Ed. Ph. Jaffé. P. 120–121; Stein E. Histoire du Bas-Empire. T. 2. P. 645.
997
Stein E. Histoire du Bas-Empire. T. 2. P. 645; Χρυσός Ε. Ἐκκλησιαστικὴ πολιτική… Σ. 73 и далее; Schieffer R. Zur Beurteilung… S. 168.
998
См.: Bruns P. Zwischen Rom und Byzanz. S. 164–167.
999
См. среди прочего: Fulgentius Ferrandus. Epistula 6.2. Сol. 922B: Quidquid semel statuitur in concilio et congregatione sanctorum Patrum, perpetuam debet obtinere jugiter firmitatem.
1000
Хорошая иллюстрация этой точки зрения содержится в одном письме Вигилия, процитированном Факундом (Liber contra Mocianum, 26. P. 407.226–233): Ego enim fateor simpliciter beatitudini vestrae, non pro Theodori Mopsuesteni damnatione me a communione contradicentium subtraxisse. Hoc enim vel si approbandum non sit, ferendum tamen existimo, nec tantam esse causam iudico, pro qua deberemus a communione multitudinis segregari. Sed quia ex persona Theodori epistulam Ibae Nestorianam probare conati sunt, et ex epistula Ibae synodum a qua suscepta est improbare. С этим в конце концов был вынужден согласиться и сам Факунд: Liber contra Mocianum, 54. P. 413, 455–459; 57. P. 483–488).
1001
См.: Facundus Hermianensis. Pro defensione… V.IV.1–41.
1002
Оно всего лишь было зачитано на одиннадцатом заседании вместе с деяниями Беритского Собора и вместе с ними попало в Акты. Со всей очевидностью позицию императора демонстрирует следующее его остроумное высказывание (Schwartz E. Iustinians Schreiben über den rechten Glauben. P. 98.35–100.1): φασὶ γὰρ μὴ δεῖν ὑπὸ μέμψιν γενέσθαι τὴν ἀσεβῆ ἐπιστολὴν διὰ τὸ φέρεσθαι ἔν τισι